Pomysł na stworzenie polskiej wersji popularnych na świecie reading clubs zrodził się w 2007 r. w wyniku rozmów Instytutu Książki i British Council, które doprowadziły do szkoleń dla bibliotekarzy w całej Polsce i powstania pierwszych klubów. Już dwa lata później regularnie działało ponad 440 klubów w całej Polsce, i klubów tych ciągle przybywa (w 2011 roku 171). Pod koniec 2012 r. dyskusyjnych klubów książki (DKK) było już ponad 1000, z czego ponad 300 to kluby dla dzieci i młodzieży.
Działalność klubów polega na czytaniu, spotkaniach i dyskusji o książkach. Dzięki temu klubowicze mogą zapoznać się z nowymi autorami i gatunkami literackimi, a na spotkaniach mogą podzielić się swoimi wrażeniami z lektury. Istotnym elementem spotkań jest ich swobodna forma, dzięki której nie przypominają one wykładów akademickich. Na spotkaniach nie jest wymagana znajomość literatury. Zgodnie z zasadami programu spotkania klubowe prowadzi moderator. Moderatorem może być pracownik placówki, przy której działa klub. Moderator może zostać również wybrany z grona klubowiczów. Klubowicze nie mają obowiązku należenia do biblioteki, kartę biblioteczną musi posiadać moderator (o ile nie jest pracownikiem biblioteki). Klubowicze spotykają się w wybranym przez siebie miejscu, z wybraną przez siebie częstotliwością, jednak nie rzadziej niż raz na dwa miesiące.
Spotkania i dyskusje o książkach mają charakter nieformalny, jednak w odróżnieniu od Wielkiej Brytanii oraz USA, gdzie kluby powstają spontanicznie i często funkcjonują przy prywatnych stowarzyszeniach i świetlicach, polskie DKK są ściśle związane z bibliotekami publicznymi. Taki sposób organizacji klubów został podyktowany kilkoma powodami. Po pierwsze, to jedyne instytucje kultury, które z mocy ustawy są obecne w każdej gminie, tworząc wraz z filiami ogólnopolską sieć biblioteczną ponad 8 tys. placówek. Po drugie, elementem sieci bibliotecznej są wojewódzkie biblioteki publiczne, które mogą koordynować działalność klubów na szczeblu regionalnym. Oprócz bibliotek publicznych wszystkich stopni (od wojewódzkiego do gminnego), Dyskusyjne Kluby Książki działają również w bibliotekach szkolnych i przy bibliotecznych oddziałach dla niesłyszących, a także w dość nietypowych bibliotekach funkcjonujących np. w zakładach karnych.
Środki Instytutu Książki przeznaczone na finansowanie programu przekazywane są wojewódzkim bibliotekom publicznym w ramach programu dotacyjnego i mogą być wykorzystane m.in.: na zakup książek, pokrycie kosztów ich dystrybucji wśród klubów na terenie województwa oraz koszty organizacji spotkań autorskich, wykładów o literaturze i szkoleń dla moderatorów. Działalność klubów jest koordynowana przez inicjatora programu – Instytut Książki – i przez biblioteki wojewódzkie (w każdej z nich pracuje wojewódzki koordynator programu, będący zwykle pracownikiem działu instrukcyjno-metodycznego), ale cała władza spoczywa w rękach klubowiczów. To oni wybierają książki i to oni decydują o programie spotkań autorskich. Klubowicze spotykają się bowiem, nie tylko po to, by wspólnie porozmawiać o przeczytanych książkach, ale również po to, by poznać swoich ulubionych autorów. W ramach DKK tylko w 2011 roku odbyło się 914 spotkań autorskich.
Główne cele Programu „Dyskusyjne Kluby Książki” to:
1) promocja czytelnictwa,
2) ożywienie i integracja środowisk skupionych wokół bibliotek publicznych,
3) zachęcenie nowych użytkowników do korzystania z bibliotek publicznych,
4) zachęcenie bibliotekarzy do kreowania mody na czytanie.